Daddy Pancake day en Spirit Island

Het is vandaag dus ‘Daddy Pancake day’ : de afgelopen week zijn we tussen de bedrijven door druk doende geweest om op lokale markten en in specialiteiten zaken de benodigde ingredienten te selecteren en vanochtend is het dan zover. De Pancake ochtend. Gevolg is dat waarschijnlijk heel de camper over een uur naar bakvet stinkt maar dat is het waard ! De voorbereidingen waren dusdanig goed dat ik alleen maar het pak hoefde open te maken en water toe te voegen. Maar dat gaat echt op gevoel he, daarin onderscheid de ware pancake bakker zich.

Enige probleem waren de vele rookmelders in de camper. Met in de linkerhand een mes voor de boter, in de rechter de pan bediening en tussendoor de piepende brandmelders uitdrukkend, lukte het mij maar weer om een hele stapel pannekoeken op juiste dikte op tafel te toveren. What a day !

Om half elf is alle schade weer weggewerkt na een aantal overheerlijke ‘peuzel-momenten’ en gaan we op pad richting ons eerste doel van de dag : een hike naar maar liefst 5 meren (jaja, niet 6, maar 5 !) Vlakbij onze campsite storten we ons weer in het struweel en marcheren heuveltje op heuveltje af door afwisselend loof- en dennenbos. De rewards zijn daar ! We passeren diverse prachtig gekleurde meertjes. En het is weer warm. Halfverwege blijkt dat we wellicht niet op tijd in het stadje kunnen zijn voor de geplande koffie en internet. Arme papa. Met de pannekoeken spierpijn nog vers in mijn spiertjes wordt het tempo dusdanig verhoogd dat ik zwaar achterop raak. Rot heuvels. En warm joh.

Maar uiteindelijk sluit ik ook weer aan en tuffen we richting Jasper, voor koffie en web. Ik ga tanken ondertussen, ook best weer een verantwoordelijkheid want er gaan ongeveer 200 liters benzine in ons vehikel. Maar ook daar slaag ik weer grandioos in.

Dan reizen we naar Maligne Lake af. Breg en Ef willen per se ‘Spirit Island’ zien, stukje wereld erfgoed ondertussen, en hebben ervoor gezorgd dat we een tour bootje gereserveerd hebben hiernaar toe. Maligne Lake is knap groot, minimaal een dag doorkanoen om de helft de overbruggen, dus wij met de motorboot mee. We zien onderweg hiernaartoe nog wel diverse grote herten in de berm van de weg en passeren grote stukken bos die 2 jaar geleden verbrand zijn. Bizarre omgeving. Dat wat niet verbrand is is absoluut schitterend hier. We genieten. Met de boot scheuren we dus naar een plek waar ‘spirit island’ zich bevind. Dit (schier-)eilandje is vanaf ca 1950 door Kodak enorm beroemd geworden toen deze gingen adverteren voor hun nieuwe ‘kleurenfotografie’. Een foto van dit eilandje en omgeving waren toen te zien op een advertentie die levensgroot op een van de grootste stations in New York hing. Hiermee werd het beeld synoniem voor hoe de Canadese Rockies eruit zien.

Tot vorig jaar werd het eiland nog niet zo genoemd, pas toen het meer op de wereld erfgoed lijst kwam hebben ze afstammelingen van lokale indianen tribes gevraagd hiernaartoe te komen en hun ‘oral history’ te delen. Op de een of andere manier hebben die indianen nooit veel aan schrijven gedaan, alle informatie en verhalen worden van generatie op generatie mondeling overgedragen. Enorm fascinerend !

De Stoney Nation indianen zagen/zien dit eilandje als een heilige plek waarop ze verbinding kunnen vinden met een voorouders. Die voorouders hebben zich genesteld in de enorm indrukwekkende rotspartijen en bergen die verderop langs de horizon liggen. Als je op het Eilandje staat, sta je precies in het midden van een prachtige achtergrond met links en rechts majestueuze bergen. Die zagen wij helaas echter nauwelijks door de laaghangende bewolking / smog van met name de bosbranden in de omgeving.

Errug mooi, en leuk om even de samenvattingen van de ongetwijfeld erg lange Stoney verhalen te horen toen we daar kwamen.

Eind van de dag rustig teruggereden, beetje met mr. Drone gespeeld langs het Medicine lake met de bosbranden en weer wat hertjes. Gegeten in Jasper, bij Earls. Lekker hoor. Drankje erbij. Smaakte goed

Toen naar een nieuwe campsite. Oeps, die lag nog bijna een uurtje rijden oostwaarts, had ik niet zo goed op gelet. Uurtje in het donker door wat waarschijnlijk een prachtige omgeving was en op een mooie, erg beboste campsite Pocahontas aangekomen. Pocahontas begroette ons van harte, en in het pikkedonker en de oorverdovende stilte hebben we heer-lijk geslapen wederom !

De volgende dag (gister dus) zijn we vervolgens aan de route naar Vancouver begonnen. Dat wat gisteravond in het donker prachtig leek was ook prachtig, omgeving doet een beetje aan Alaska denken met enorme meren en veelal lage boompjes, stond nog een mouflon langs de weg maar daar raasden we voorbij zonder te kunnen stoppen. Wel gezwaaid. In Jasper wederom tijd voor koffie in de laundromat annex koffieshop, annex doucheruimte, en toen door Mount Robson national park richting Clearwater. Dat was ongeveer de eindbestemming voor de dag, kleine 400 km. De tocht door Robson park was sombertjes, wederom veel te veel bewolking en ‘smoke haze’, hier en daar een druppeltje en hot dogs klaargemaakt bij een stop langs de weg.

Uiterst ontspannen arriveerden we tegen 4 uur in Clearwater en besloten hier de eerste de beste KOA campsite op te rijden. Met elektriciteit, water, douches en wasmachines. Even een algemene opfrisbeurt heet dat.

Pal naast de campsite ligt het lokale smokey hog restaurantje waar we verukkuluk hebben gegeten. Allerlei heerlijke barbecue gerechten, buiten zittend want het zonnetje schijnt hier en het is zo’n 28 graden.

En wederom een goede nachtrust, afgesloten met een lekker ontbijt in het zonnetje op de site. Vandaag plannen we ongeveer halfverwege Vancouver te komen, weer zo’n 400 km te rijden en dan zien we wel weer. Alle liefs van ons !!