Jasper dag 1 en 2

Een paar dagen geen verhaaltje kunnen posten wegens gebrek aan Internet, bij deze dan de inhaalslag ! Wel dus gister wat foto's kunnen uploaden in een restaurant, maar niet dit verhaal. Nu ook nog een paar nieuwe fotootjes erbij gedaan 

Vandaag dus omhoog naar Jasper. Over de Icefields Parkway, die vrij hoog over de Rockies voert. Een prachtige tocht, waar we o.a. langs een paar gletsjers komen. We gaan met n waterig zonnetje en brandlucht weg, maar zitten al snel in de bewolking en het begint wat te regenen. T is ongeveer 100 km naar de Athasbasca icefields waar we even stoppen. We willen eigenlijk wel de gletsjer op maar het is ondertussen takkeweer geworden hier, het regent maar is vooral koud. Op zich logisch tussen die gletsjers.

Om het ijs op te gaan moet je met n bus eerst omhoog, dan in groepen ingepakt en bezakt in een ijstruck, en dan even stappen. Dat gaat ‘m dus niet worden, duurt zeker 3 uur en het barst hier in het Icefield Centrum weer van de aziaten, die worden hier in grote bussen van de ene highlight naar de andere vervoerd. Daartussen door zie je ze gelukkig niet maar voor ons dus geen icefield. No prob, we zijn blij, we kunnen even wifi pikken in t centrum na bijna twee dagen verbindingsloos te zijn geweest, vangen als eerste op de Feyenoord heeft gewonnen, en daddy springt van blijdschap nog even boven op een beer (die we (behalve Effie) dus gewoon nog steeds niet gezien hebben ..).

We tuffen door naar Jasper na even geluncht te hebben, het wordt soort van droog maar tamelijk bewolkt.

We checken even in bij onze campsite, die niets anders dan bomen en een toilet hok blijkt te hebben. Geen douche waar het langharig Korpie volkje behoefte aan heeft.

In Jasper blijkt de koffieshop, annex laundromat, ook een aantal public showers te hebben. Daar droppen we Effie in, en Kaat nestelt zich achter een van de supergrote wasmachines. Breg en ik houden het overzicht.

Gezellig wat winkeltjes gekeken en levensmiddelen ingeslagen. Ik wandel met een vol winkelwagentje door het hele dorp terug naar de auto. Het regent maar het is bloedheet, T- shirt en korte broeken weer, veel te warm voor n regenjack.

We zijn de smaak van hamburgers en pasta enigszins zat en belanden bij de lokale Chinees. Heerlijk. En lekker snel.

Back to campsite, en weer geen enkel spoor van wild leven. Wel heel donkere bossen. Tegen 10-en begint het fors te regenen en dat gaat heel de nacht zo door. Lekker in ons campertje, wat troosteloze mede kampeerders die hun tentje hebben staan maar in hun auto zitten te schuilen..

De helft van ons slaapt lekker, dan ander helft minder. Harde regen maakt herrie.

Om 8 uur ben ik weer het heertje, douche, en met n bak koffie begin ik de dag. Een paar uur later sluiten de dames aan. Uitslaapmomentje heet dat. Rustig wat ontbeten en naar het dorp voor n lekkere bak koffie, en een kort bezoek aan de Tourist info.

We willen een beetje gaan wandelen, en hebben wat kaartjes nodig. Het wordt Maligne canyon. Zoals de naam zegt een Canyon, waardoor heen met gruwelijk geweld een hoop water zich een weg baant. Het eerste deel van de hike is zoals bij vele anderen wat drukker, Jan en allemaal vergaat zich aan het natuurgeweld. Na een km of 2 dunt de spoeling en douwen wij dapper verder. Het berenbelletje rinkelt, de berenspray binnen handbereik en een fluitje paraat om eventuele beren of ander wild de stuipen mee op het lijf te jagen. Ze weten waarschijnlijk van onze vervaarlijke bewapening want ze laten zich ook vandaag niet meer zien. Een mooie wandeling wel!

Onderweg een broodje genuttigd, en terug bij de camper besloten om nog even een bergje op te rijden waar ook een aardige wandel mogelijkheid is. Mount Edith Cavell. Mevrouw Edith blijkt hier nooit geweest te zijn maar omdat ze zulke goede dingen in de oorlog deed kreeg ze een berg. Mooie berg maar een zeer kronkelig weggetje ernaar toe. Iedereen die niet achter het stuur zit is al snel kotsmisselijk van het geschud en gezwiep. Maar we komen boven, en het is opeens alsof we gaan wintersporten. Ijl en koud, extra laagje aan en begroet door enthousiast bedelende chipmunks en vogels. We wandelen naar een meertje, dat bizar mooi blijkt te zijn. Een gletsjer is als het ware in tweeen gesplitst : het bovenste deel hangt nog aan de berg, het onderste deel ligt in een poel van groen en blauw te smelten en ze worden verbonden door een waterval.  Heel mooi. Heel filosofisch wordt je haast van zoveel moois. Dit is ‘eeuwigheid’ besluit ik.  Ja ja. En ik mocht mijn drone niet meenemen van de dames. Eeuwig zonde.

We besluiten ergens langs de weg te gaan eten, hamburgertje klaar maken. De dames voegen daar een grote pot KFC chikenwings aan toe en vanuit de KFC in het dorp rijden we de bergen in en zoeken een plekje langs de rivier bij Mount Kerkeslin. Hier is de zogenaamde ‘goat lick’ : kalksteen achtige heuvels waar zogenaamde mountain goats graag komen om allerlei voedzame mineralen en andere lekkernijen op te likken. De meiden installeren twee stoeltjes, ertussen in de KFC bak, let the show begin.

Maar niks of niemand komt aan de modder likken vanavond. Het blijft stil. Maar dat laat de zelfgebakken hamburger niet minder smaken. Tegen schemer back to camp, en nog wat lezen, kletsen en flauwekul voordat we gaan slapen. Tot zover, morgen gaat de papa zijn beroemde ‘Daddy’s Ambachtelijke Canadese Pancakes’ voor t ontbijt maken, en gaan we naar Maligne Lake.

Alle liefs van ons !