Dag 1 en 2 in Katmai Wilderness

En we zijn weer in de bewoonde wereld ! Nou ja, bewoond, in ieder geval Internet en meer dan 15 mensen om ons heen. We hebben 5 geweldige dagen in Katmai Wilderness gehad. Weer was regenachtig en grijs, maar zo gaat dat hier in Augustus. Hierbij het verslag van de eerste twee dagen !

Op Woensdagochtend drop ik eerst Breg bij de Safeway en Starbucks zodat die uitgebreid kan gaan bellen, en pakken we het hele zooitje bij onze BedZonderBreakfast in. Om kwart over 11 worden we opgepikt door Andrew Airways om ons per watervliegtuig naar de Kodiak lodge te laten vervoeren.

We moeten de huurauto nog terugbrengen en dat gaat allemaal, ondanks wat tijdstress, soepeltjes. Het busje van Andrews pikt ons op en brengt ons naar het watervliegtuig-veld, of beter gezegd, watervliegtuigwatertje, want het is een meer met wat steigers. Hier treffen we meteen 6 andere mede lotgenoten die naar de lodge gaan en er zijn 2 vliegtuigen nodig om alles en iedereen te vervoeren. Een wat kleinere en een grotere. We gaan allemaal op de weegschaal om goed de gewichten te kunnen bepalen en de crew is zeker een kwartier flink aan het rekenen welke tas of doos in welk vliegtuigje mee kan. Luistert vrij nauw met van die kleine dingen. We zorgen dat we allemaal even naar het toilet gaan voor ‘take off’ zodat we in ieder geval een ‘gewichts-safety-marge’ inbouwen : die mannen zullen maar een lullig rekenfoutje gemaakt hebben …

Er kunnen er maar drie in de kleinere dus Ef gaat mee met de andere groep. Kan ze meteen co-piloot zijn. Breg is dat ook in ons vliegtuigje bestuurd door filmheld (uit de film ‘Grizzly man’ over die arme sloeber die 13 jaar tussen de Grizzlies woonde en toen opgegeten werd samen met zijn vriendin, op nog geen km afstand van onze lodge …onze piloot was degene die toen eerst een arm met horloge in de struiken vond ..)  met snor. Hij zegt ons nog te herkennen van een vorige keer. Vriendelijke man. Geen post traumatic stress disorder te bekennen .. !

Hotsend en botsend komt het ding op gang en plots zitten we in de lucht. Prachtig dit. Pokkepokkepokkepok, klein uurtje laag over bergen en water van Kodiak, over de Straat van Shelikoff naar Katmai. Het is bewolkt maar droog. Wanneer we landen bij de lodge worden we verwelkomd door Perry en Angela, en wat nieuwe crew members: Tom de kok, (grote) Jake en Ally. Snel en efficient worden beide vliegtuigen gelost en begeven we ons naar de lodge. Ook hier up tempo : we gaan vanmiddag nog even met de boot op pad maar eerst moet er geluncht worden. Dat doen we dus en we hijsen ons in onze lieslaarzen en outdoor pakken. Het regent een beetje maar eventjes. Het is hoog water dus weinig kans op beren in de riviermondingen. Toch gaan we het proberen. Na een tijdje zien we een paar beren maar kunnen niet echt dichtbij komen met de boot, het is te ondiep. Op het moment dat we op zoek gaan naar andere plekken duiken er opeens een 3tal vinnen op : Orca’s ! Zogenaamde ‘transients’ : stille killers die in kleine groepjes op jacht zijn naar vooral vis en zeehonden. Het is een heus gezinnetje met vader, moeder en kleintje. Vader heeft de grootste vin ..

Loom zwemmen ze door de baai, telkens een keer of 4 a 5 bovenkomend om vervolgens een minuut of 10 onder te blijven, altijd spannend om te zien waar ze dan weer boven komen. Fraai gezicht en we klikken er lustig op los. Er zijn totaal 11 gasten in de lodge, wij, een verdwaalde chinese amerikaan, een amerikaans, schots en duits stel.

Tegen vijven terug naar de lodge, goodbye to the orca’s en wij aan de borrel. Het eten is super en we hangen met rode koontjes en rozige koppen in onze stoelen. Tijd om naar bed te gaan. Nog even een kopje koffie op het strand. Met tuitende oren, het piept gewoon in je kop van de stilte. Niet overdreven …. Echt bizar, doet gewoon pijn. We zien hoe het eb, en ook donker wordt en trekken ons terug in onze cabins. Het is een mooie dag geweest en het beloofd goed te worden. Wel wat regenachtige voorspellingen maar laten we er het beste van hopen. Het mooie van regen is uiteindelijk dat het meeste naast je valt ….

S nachts worden we regelmatig even wakker geregend. Het hemelwater tikt bij vlagen flink op het dak van onze cabin, en als we wakker worden is het grijs en grauw, en het regent. Somber weer, maar dat is te verhelpen met heavy duty regenpakken. Ze hebben hier echt de regenpakste regenpakken joh, kilo’s plastic : lieslaarzen, daarover heen een regenbroek, daaroverheen een regenjas. Ontbijt is overigens overheerlijk en om 9 uur tuigen we naar de bootjes. Vanwege het getij (het is nu flink eb aan het worden) moeten we een kleine 2 km lopen door bosjes en struiken, om bij de boten te komen. Een adelaar laat ons op een meter of 5 ongestoord passeren en we gaan aan boord van de twee landingsvaartuigen. Hierop varen we de Kukak baai in en gaan op zoek naar wildlife. We varen een kwartiertje en het is nat. Maar plots duiken in de verte de eerste stroken lichtblauw op en als we op een gegeven moment een riviermonding met een 4 tal beren zien is het gewoon droog. Opgewondenheid maakt zich van ons meester : 4 grote grizzly beren zijn op verschillende plekken in de riviermond op zoek naar voedsel. Vooral vis, maar gras zijn ze ook best blij mee. Wij er dus uit, stukje waden over glibberige stenen in het water, en dan de riviermond in. We lopen strak op de beren af, en vinden een goed plekje op een drooggevallen zand rug om ons te nestelen. Kleine klapstoeltjes neergezet, foto camera’s in de aanslag en genieten maar. We zitten op een metertje of 20 van de dichtstbijzijnde, die zo te zien aan het vissen is. Dit wil op de een of andere manier niet zo lukken en meneer (of mevrouw) beer gaat er maar bij zitten. En zo zitten wij en een grote beer elkaar dus een soort van aan te staren, gescheiden door een ondiep stroompje water van een meter of 15 breed. Bizar, prachtig, zo enorm speciaal ..

Even later voegt zich een tweede beer erbij, dan een derde en vervolgens een vierde, ze zitten overal om ons heen …

Veel doen ze echter niet, proberen wat te vissen maar we zien er geen een wat vangen, nou maar hopen dat ze van frustratie niet ons voor voedsel aan gaan zien ..

De frustratie van de beren zit gelukkig niet zo hoog en na een uurtje volop foto’s en film gemaakt te hebben zijn de beren een stukje weggeslenterd, en slenteren wij ook verder. Nieuwe spot, nieuwe kansen en jawel. Ook hier is het weer raak. Dit gaat zo door tot het middaguur wanneer we richting bootjes terugwandelen om te lunchen. Lunch is meegebracht en we zitten heerlijk in een soort schraal zonnetje op de oever van wraps, koekies, chips en muffins te genieten. Buitenlucht maakt hongerig.

Nadat de inwendige mens gesterkt is wandelen we terug de monding en het hoge gras in en genieten van een wat blonde grizzly. Terwijl we dit doen verschijnt er plots een moeder met 3 eerstejaars kleintjes. Zo schattig, zo klein en echt van die wolbaaltjes die achter moeder aan scharrelen. Wij krijgen wat angstige blikken toegeworpen maar geen durft het aan ons echt nader te bekijken. Dan even wat opschudding als onze blonde beer ineens zenuwachtig de pas versneld, een wilde sprong in het stroompje neemt dat haar van ons scheid, en onze kant op komt rennen. Meteen zien we het waarom, een grote enge beer komt achter haar aan, wegwezen jij, echt denderend rennen de twee huffend, puffend en grauwend pal langs ons, t zal echt geen 5 meter zijn, de grond trilt maar de twee hebben alleen oog voor elkaar. Billenknijp moment maar oh zo gaaf !!

Zodra iedereen weer adem kan halen wandelen we verder, dieper de riviermonding in, waar we in de verte nog wat beren ontwaren. Er zitten er nog 2 te vissen aan de rand van het water dus daar besluiten we heen te lopen en zijn getuige van een luidkeels gegrom en gedreig. ‘Die noemen we ‘Mean Girl’, zegt de gids, die beer jaagt iedereen uit haar omgeving weg, ons bijna.

Weer wat zitten, fotograferen en genieten. Nu zien we er wel een een zalmpje vangen. Applaus !

Wat een dag, bijna 10 verschillende beren gezien, allemaal op een gebied van nog geen vierkante kilometer dat we diverse malen doorkruist hebben. Veel wolven afdrukken ook in het zand maar geen wolf gezien.

Moe, voldaan terug naar de boot als het vloed wordt en dan richting lodge tuffen. Onderweg doen we nog een kleine baai met waterval aan, genieten van een absoluut ‘on-schuwe’ zeeotter die zich graag laat fotograferen, zien diverse jonge zeearenden die nog niet hun zwarte vacht en witte kop hebben, en op het laatste stuk zien we zelfs een papagaai duiker die zich voor ons achter een rots verstopt en vervolgens wegvliegt. We zitten allemaal met tollende koppies te kijken. Rozig van de buitenlucht en het wandelen door gras, over kiezels en door modder en water. Stanley en Livingstone hadden er een puntje aan kunnen zuigen !!

Bij de lodge aangekomen is het ondertussen wat aan het betrekken. Ik speel wat met Mr. Drone, en we drinken een biertje en wijntje voor het diner. Weer overheerlijk, gezellig kletsend met onze internationale medegasten, de schotten en duitsers komen ook los, en het is echt gezellig. Tegen half negen is het dan over en uit, iedereen is op, moe, wat een dag en wat gaan we lekker slapen !