Kodiak !

Eergisteren dus op Kodiak Island aangekomen, nadat we van Vancouver naar Anchorage waren gevlogen en daar in de regen en bewolking geland. Is een beetje een cultuurschok hoor : sowieso lijkt t alsof je in ca 1960 bent aangekomen, en daarnaast is het toch een wat apart slag mensen dat hier rondloopt : veel outdoor in de zin van camouflage pakken, petjes, baarden en hengels en geweren rond een wat dikke buik, en veel oudere mensen, zou ze haast wilderness pensionados noemen.

Op Anchorage paar uurtjes gewacht, wat geknabbeld en gedronken, en toen met een binnenlandse vlucht verder. De terminal voor de binnenlandse vluchten bevatte een nog groter gehalte van dit volk. Prachtig. Baarden, buiken en petjes en niet echt allemaal moeders mooiste zeg maar. Er vertrekken vluchten naar plaatsen waar je nog nooit van gehoord hebt.

Wij in een klein propellor vliegtuig naar Kodiak Island. Een eiland zo groot als ongeveer half Nederland, met minder inwoners dan Woubrugge. Hotsebotsend kwamen we aan, flink gestuiterd door de bewolking en wind, en het regende niet meer.

Kodiak airport is gewoon n soort schuur waar aankomst, vertrek, en alle andere functies gezellig achter ongeveer hetzelfde burootje zitten en zoveel vliegtuigen landen hier niet dus we hadden onze bagage snel. Beetje proppen in de huurauto maar appeltje eitje en hop naar de B&B die we voor 2 nachten hebben gereserveerd. Geen hotel, want daar zaten we een paar jaar geleden en dat was een muffe stinkzooi.

Onze B&B is prima. Wederom 1960 maar aan een baai die we tussen hoge dennebomen door kunnen zien, en een gezellige host die je nauwelijks verstaat (‘slecht passend kunstgebit’ volgens de mama). Grote woonkamer met keukentje, twee slaapkamers en een badkamert. Top.

Nu eerst wat te eten scoren want het loopt al tegen achten. We komen uit bij Henry’s pub. Ook hier zit vanalles en nog wat achter en aan de bar en tafeltjes. Gezellig hoor. Voordat we gaan slapen nog even naar de supermarkt die hier lekker tot middernacht open is en wat inkopen doen. De Bed&Breakfast blijkt namelijk een BedZonderBreakfast dus dat moeten we zelf regelen.

Tegen elven voldaan naar bed en de volgende ochtend uiterst ontspannen wakker. Ik ben er vroeg uit, haal wat koffie bij de Safeway die alweer om 7 uur open is en bij terugkomst in onze ‘BedzonderBreakfast’ zie ik Effie al tussen de bomen doorscharrelen, zich een weg banend naar het strand. Was ook vroeg wakker en gaat zee snuiven. Ik wandel gezellig met mr. Drone mee. Het is eb. Op het moment dat we op het strandje staan duikt er opeens een grote amerikaanse eagle op die even komt kijken of we eetbaar zijn. Zijn we niet dus hij druipt af. Ik laat de drone even vliegen maar dat is van korte duur want daar komt de eagle weer aangevlogen, doelgericht op ons en de drone af die ik maar weer snel opberg. Keihard die natuur hier, survival of the fittest en als je niet uitkijkt wordt je opgevreten.

Er worden weer wat haren gewassen en na een laat ontbijt besluiten we de enige verharde weg die dit eiland heeft te gaan verkennen. Ca 70 km lang, en langs een stukje van de kust. Kodiak heeft echt niks anders dan prachtige natuur, waar je helaas niet veel van kan zien omdat er slechts 70 km weg is. Hierlangs staan de meest gammele hutjes en huisjes, loopt vooral ongewassen en bebaard volk rond. Geweldig !

De eerste stop is een uitkijkpunt waar een oud fort heeft gestaan, en zien direct al spuitende walvissen in de verte. Het weer is prachtig. We hangen hier bijna 2 uur rond, opgewonden turend naar de zee waar gewoon een stuk of 6 walvissen in de verte continu vrolijk rondspuiten en –spartelen. Mooi man. Dit doen we tot een uurtje of half drie en dan gaan de maagjes weer knorren. Ergens halfverwege de weg naar het zuiden schijnt nog een restaurant te zitten. Dat is het volgende doel. Het wordt een lange rit want de snelweg is niet zo snel en kronkelt zich langs de kust. Her en der wat riviertjes en aan een stuk door een gigantisch mooi uitzicht. Het eiland is denk ik vulkanisch, en de bergen lijken gedrapeerd met een groen mos tapijt. Echt mooi. Lijkt haast wel zo’n polynesisch eiland bij vlagen. Volledig uitgehongerd komen we bij t verwachte restaurant aan maar deze blijken ‘out of business’. Da’s niet mooi, want een uur in omtrek is hier echt verder niks. We besluiten door te rijden naar het zuidpuntje van de weg, die eindigt aan een strand, want we zijn er toch al vlakbij. Wat is t mooi hier. Op het moment dat we de zee weer zien zien we ook weer spuitende stipjes in het water. Walvissen eldorado hier. Het enige dat hier is is een rij huisjes tussen hoge groene bergen, en even verderop een ruimtevaart station van waaruit zo nu en dan een raket wordt gelanceerd. Gelukkig niet nu. Een uitgebreid complex met een grote lanceer silo, beetje buitenaards doet t hier aan. Op het strand (‘fossil beach’) even wat zand rondgeschopt en hop weer terug naar  t Noorden. Geen lunch dus vandaag, maar directe aim voor een dinner.

Op de terugweg blijven we ons vergapen aan de vele schakeringen groen en blauw en plots zien we een paar enthousiaste mede weggebruikers met verrekijkers en fototoestel langs de kant van de weg. Er zit iets in het hoge gras. Hehe, daar zijn ze dan, Beren ! Er zitten hier op Kodiak ongeveer 3 en een half duizend beren, ongeveer net zoveel als dat er mensen zijn en wij zien daar nu 3 stuks van, een moeder met twee cubs die vrolijk tussen het hoge gras door springen. Feest ! We zien ze niet lang en ze zijn wat ver maar de adrenaline heeft zijn werk alweer gedaan. Super !

Back in Kodiak stad droppen de we uitgehongerde meiden bij een restaurantje dat we hebben uitgezocht en Kaat en ik gaan nog even naar de outdoor shop. Terwijl we daar tussen de pistolen, geweren en kleding wat laatste neccesities uitzoeken appen de meiden al dat we maar naar een andere restaurant moeten voor dinner want degene waar ze nu zitten is ‘creepy’.

We treffen elkaar dus weer in Henry’s. Burgers en salade.

Nadat Henry onze maagjes heeft gevuld besluiten we voor donker nog een stukje te rijden, kijken of we nog wat wildlife kunnen spotten.

We zijn al weer snel succesvol : bij de eerste de beste rivier crossing staan diverse auto’s en zien we wederom 3 beren in t hoge gras. Weer een moeder met 2 cubs, die al vrij groot zijn. We spotten naar hartenlust en genieten ongeveer een klein uur van de beesten die eerst langs de oever klooien, dan soepel de weg oversteken en het hoge gras induiken, op zoek naar zalm en knollen.

Wel veel muggen die ons het leven trachten zuur te maken maar wij zijn groter en sterker. Prachtig schouwspel die beren. Moeder scharrelt, en de twee cubs rennen, stoeien en spelen.

Als t donker wordt back to onze BedZonderBreakfast op weg naar een goede nachtrust!

Nu weer op, het is hier woensdagochtend en we gaan zo op weg naar ‘Andrew Airways’ om ons via watervliegtuig naar de lodge in katmai te brengen waar we de komende 5 nachten zullen doorbrengen, geen internet of telefoon daar dus het blijft even stil tot zondag ..

Alle liefs van ons, het is hier super !