Johnston Canyon

(Ietsje later dan gepland maar het was even een forse challenge om werkend internet te vinden ...)

Wat hebben wij geslapen na onze fysieke inspanningen gister ! Na een overheerlijke maaltijd door Breg bereid en de woeste berg hike smaakt het biertje goed, doen we nog een spelletje en schuiven we op het moment dat het donker wordt onze bedjes in.

De volgende dag weer bijtijds op, de zon schijnt weer allerbest en we besluiten in Banff te gaan ontbijten bij de Startbucks. Er is nog weinig extern vertrouwen in Papa’s ‘koffiezet kunsten in de vrije natuur’ en de voorkeur gaat uit naar een exotisch koffie achtig drankje, geserveerd in een ‘coole omgeving’, in een kartonnen bekert.

De gartis wifi bij de koffie is ook fijn. En zo houden we even kantoor, ontbijten, halen vast lunch bij de subway en hebben een vrij simpel plan voor de dag : nieuwe campsite zoeken, en een hike in ‘Johnson Canyon’ maken. De campsite kan een challenge worden want het is overal enorm druk, alle te reserveren plekken zijn op, en we moeten ons richten op een kleinere ‘first come first serve’ campsite. We worden oud, toen we hier 30 jaar geleden voor t eerst waren had je de plekjes voor t uitkiezen … De eerste die we op het oog hebben is al hartstikke vol, maar de tweede niet : om 11 uur vinden we het laatste vrije plekje op de Castle Mountain campsite. Prima, tussen de bomen, die is voor ons de komende twee nachten.

Nu onze geplande hike in Johnston Canyon.

Man wat is het hier ook druk. Schijnt een populaire te zijn, vooral omdat het uit drie stukken bestaat : een eenvoudige wandeling naar de ‘low waterfalls’, een wat uitdagender stuk verder naar de ‘upper waterfalls’ en een nog uitdagender extra aantal kilometers helemaal naar boven, naar de ‘ink pots’, van die natuurlijke bubbelbronnen zijn dat.

Met een graadje of 26 hobbelen we omhoog. Ef is in training dus die draagt al mijn spullen in haar rugzak (man wat ben ik BLIJ dat zij in training is voor nieuw zeeland ….). Tot de lower falls is het file lopen, druk, druk druk, dan wordt het rustiger naar de upper waar we even aan het water gaan zitten en een broodje verorberen. Niet helemaal een officieele lunchplek maar heerlijk koel. Het water van het riviertje is zo belachelijk koud dat het een soort koude luchtstroom ontwikkeld waar we heerlijke verkoeling in vinden.

Nadat de spiertjes ontspannen zijn en het maagje gevuld trappen we af voor de laatste 3 kilometer, wat steiler de berg op, richting Inktpotten. Er zijn nu bar weinig medewandelaars, slechts zo nu en dan komen we iemand tegen.

Afzien dit weer zeg. Het is duidelijk dat het moment in ons gezinsleven is gekomen dat de ouders niet meer voorop lopen … die hijgen en puffen nu in de achterhoede en moeten echt alle zeilen bijzetten om de getrainde jeugd bij te houden … (als je er vanuit dat oogpunt naar kijkt is het eigenlijk niet meer dan logisch dat zij de zwaarste rugzakken hebben .. J )

Mijn verkeerde planning en voorbereiding begint zich te wreken, het zweet gutst, en ik heb besloten geen water mee te nemen maar een lekker colaatje. Fout, zo fout.

Maar we komen boven ! Paar uurtjes, paar honderd meter hoogte verschil en daar zijn we dan. Inktpotten vallen beetje tegen, maar ok, ze kleuren wat groen en blauw, er bubbelt wat onder water en wij hebben t weer geflikt. Berenbelletje heeft zijn werk weer gedaan, beren niet gezien, wel een hoop squirrels. Daarom heet het ook geen squirrel belletje denk ik.

Aan de bovenloop van de rivier een hapje eten en weer terug, ditmaal vooral afdaling. Net niet helemaal : er zit eerst nog een steile klim in maar daarna is het gelukkig downhill. Dat scheelt joh. De eerste 20 meter, maar daarna is het net zo pijnlijk … En het blijft enorm warm.

Kapot, maar zeer voldaan komen we tegen 5-en beneden aan, laten ons onderuitglijden bij de camper verorberen een paar liter water.

Wat boodschappen doen in Lake Louise, biertjes, water en wat andere primaire zaken en dan een heerlijke Mountain burger, mountain ribs, mountain pasta en mountain zalm in een van de twee restaurants in het ielepetieterige dorpje.

Tegen negen uur bereiken we zonder noemenswaardige incidenten onze campspot en gaan direct weer onder zeil. Ongeveer 12 km bergje op bergje af vandaag, maar het was weer buitengewoon prachtig !