Omhoog naar Jasper

Vandaag gaan we richting Jasper rijden, naar t noorden dus. Omdat de campsites die we tot op heden gezien hebben al heel vroeg in de ochtend vol zijn, hebben we een hele serie plannetjes bedacht afhankelijk van waar we n plekkie kunnen vinden. Niet zo heel ver van waar we nu zitten hebben we een hike gepland en we gaan kijken of en welke campsite we kunnen vinden. Plan 1a blijkt al prima te werken : de eerste campsite die we tegen komen, Mosquito Creek, heeft weliswaar een bord ‘Full-Complet’ tegen een boom staan maar we vinden een prima plekkie. Het is n uurtje of 11, prima base camp voor de rest van de dag. We zitten langs de ‘Icefields Parkway’ en die voert ons dwars over de toppen van de Rockies. Het ene uitzicht is nog fraaier dan t andere, en alle meren zijn een soort van smaragdgroen. Ef is de nacht goed doorgekomen, heeft nog wel pijn in d’r hoofd, maar wil van geen rustig aan doen weten. We gaan dus weer aan de wandel. Doel : de Bow Glacier, het begin van de Bow river.

Met de goede muts weer op onze koppies vullen we de rugzakjes, smeren een lekkere noord amerikaanse lunch : met van die lekkere kwakken mayonaise, guacemole, pickels en ander geplukt groen erop en gaan we en route. Een km of 5 heen en ook weer terug, en nu niet te veel hoogteverschil. Ik loop al weer snel achteraan, kan ik de ploeg mooi in de gaten houden …

Eerst langs een knalgroen meer, tussen bomen door, dan de kiezel oevers van de rivier die van de gletsjer stroomt. Het is redelijk druk, populaire wandeling. Lopen is bij vlagen wat tricky ; op sommige trajecten ben je alleen maar bezig om te kijken waar je je voeten neerzet zonder te verstuiken of vallen, en moeten we dus geregeld even stil staan om de mooie omgeving in ons op te nemen. Stil staan is prima wat mij betreft.

Een super steile klim komen we tegen, gevolgd door een super steile afdaling die ons langs smalle paadjes langs toch ook wel steile afgrondjes voert. Maar het einddoel is t waard : een enorme waterval die van de bergen dondert en waar het lekker koel is door het water. Koud zeg maar. Eventjes lekker om de drijfnatte ruggetjes te verkoelen.

Onderweg ook nog even een rustig en stiekem plekje gezocht om Mr Drone op te laten : bij de waterval woei t te hard maar halfverwege vind ik toch een geschikt punt om hem even te laten vliegen wat al langzaam wat beter gaat : ik weet in ieder geval de ‘record’ knop nu wel te vinden ..

Tegen een uurtje of half 4 zijn we terug.

We gaan ook nog even naar het Peyto meer, een uitzichtpunt. Joh wat is het hier weer druk, alsof ze de touringcar bussen vol aziaten zo met een parachute hebben neergelaten. Peyto lake is mooi, maar na een paar foto’s is t goed. We hebben in dit gebied geen telefoon bereik en we willen nog even internet ergens zien op te pikken dus rijden een flink stuk terug waar we telefoon ontvangst hebben. Dit is weinig succesvol.

Back in camp storten we gezamenlijk in, nuttigen het een en ander, met als hoogtepunt een heerlijke pasta maaltijd. We zijn vergeten de waterreservoirs van de camper te legen resp. vullen dus moeten spaarzaam met water zijn. We staan dus ook opeens gewoon weer met de hand en koud water aan een campsite kraantje af te wassen, de nostalgie !

De relax avond onder de hoge bomen wordt afgesloten met wat spelletjes Blitz, en wederom kan ik niet op reguliere wijze winnen. Dan maar ‘minder-regulier’, want spelvreugd (mijn (!) spelvreugd) staat toch bovenaan J

Een koude nacht volgt : zo warm als t overdag is, zo koud snachts, maar t is heerlijk. Rustig wakker worden, ontbijten on site en verder met onze route naar Jasper. We hebben overigens echt nog nauwelijks wildlife gezien zeg, een verdwaald hertje en een kudde elks, en dat was t.

Wel ruiken we overal de brandlucht van de bosbranden, wellicht dat de beren allemaal weggerend zijn .. 

We gaan t zien !